TYDZIEŃ MODY W DUBLINIE - dziennik

18 stycznia 2008r.
godz. 20.47 (z nieco późniejszym wstawieniem na forum)

uczestnicy misji - madzandza, milord
autorzy niniejszego tekstu - ci sami Razz

sponsorzy - Zbigniew Zwolak, Janusz Bzówka i żony

Jak wszystkim zapewne wiadomo dnia 18 stycznia br. o godzinie 8.00 mieliśmy wyruszyć spod zamojskiej busiarni na podbój europejskich stolic – Warszawy i Dublina. Już od początku wyprawy, jak to zwykle z nami bywa, nie obyło się bez przygód – madz spóźnił się na BIG BUSa i gdyby nie załzawione oczy mojej mamy (z powodu wiatru) i mojego desperacko – rejtanowego czynu wszyscy dojeżdżalibyśmy na miejsce odlotu oddzielnie. Kierowca straszył nas karą, lecz mimo to w dalszym ciągu czekaliśmy… Opłaciło się! - gdyż o godz. 8.02 z piskiem opon na parking przy ul. Gminnej zajechał czerwony

należący do Małgorzaty B. – z wielkim pośpiechem wysiadł z niego jeden z członków wyprawy dzięki czemu odetchnąłem z ulgą i pozwoliłem kierowcy busa wycofywać. Gdy siedzieliśmy już w środku, stwierdziliśmy że nie ma z nami Magdy – nieoczekiwanego gościa a zarazem niespodzianki. Zaczęliśmy się nad tym zastanawiać mając za plecami rozmazane i spanikowane mamy…

Prawdopodobnie przez całą drogę obgadywalibyśmy Was, jednak tuż za Lublinem okazało się, że bus z Magdą w środku jedzie przed nami! Na najbliższym postoju postanowiliśmy to wykorzystać. Przesiedliśmy się z naszego busa do busa Magdy vel Sorunia. Już od samego początku wiedzieliśmy że będzie to podróż niezwykła… Okazało się, że towarzyszami naszej jazdy będą - lubelski model (którego można spotkać na wybiegach w Mediolanie i Paryżu) oraz szalona studentka UMCSu.

Gdy osiągnęliśmy pierwszy cel naszego eurotripu, musieliśmy rozstać się z naszymi nowymi znajomymi. Już tylko we trójkę udaliśmy się na lans (zostawiając po drodze nasze rzeczy w przechowalni na Dworcu Centralnym). Oczywiście nie omieszkaliśmy wstąpić do Złotych Tarasów, które pochłonęły 1/3 czasu naszej wycieczki. Na Starówkę dojechaliśmy metrem. Lans był udany, choć trochę drogi – jedzenie zjedzone w samym centrum Warszawy - średnie. Z lekkim zapasem czasu wróciliśmy do Śródmieścia aby tam odprowadzić Magdę na jej pociąg, a samemu wsiąść do autobusu numer 175. Po przejechaniu szesnastu przystanków (czas – ok. 30 minut) byliśmy już na najmniejszym lotnisku w cywilizowanej Europie – Okęciu. Drugi terminal jak od wiosny stał nie otworzony tak nadal stoi, przez co musieliśmy odprawiać się z budki na hotdogi – ETIUDY. Ku naszemu zdziwieniu przeszliśmy przez wszystkie bramki i kontrole bez problemów – nawet ze zmienionym dizajnem madzy (w porównaniu do zdjęcia paszportowego). Ciąg zdziwień na tym się nie zakończył, bo w holu odlotów spotkaliśmy… filmowego Riedla – Tomasza Kota wraz z towarzyszącą mu polską modelką (dane personalne nie znane). Z powodu zajętych wszystkich miejsc (nawet tych na ziemi) musieliśmy zadowolić się spędzeniem czasu na podłodze w przejściu. Jakież było nasze zadowolenie, gdy mogliśmy przez blisko dwie godziny podziwiać prawdziwe ciało Kota Very Happy

W między czasie przykleił się do nas pewien żołnierz, którego miejscem zamieszkania jest… nasz piękny Zamość Razz

W czasie rozmów z Nim dowiedzieliśmy się że leci do brata oraz że niedawno wrócił z 7 miesięcznej misji w Libanie na której to (o dziwo!) nie robi się nic konkretnego poza zbijaniem dużych pieniędzy… W tym czasie ów żołnierz – przykład dla młodych, polskich chłopców – wchłonął w siebie piwa w ilości 7 puszek (koszt jednej – 6 zł). Nie był On odosobnionym przypadkiem gdyż pili praktycznie wszyscy - co zmusiło sklepikarza, do dokładania piwa na półki lodówki. Całe oczekiwanie na odly wydłużyło się o ponad pół godziny przez co do Dublina dolecieliśmy spóźnieni. Madz czytał gazetę (Fokus zakupiny na Okęciu – koszt 6,9 zł) a ja go przespałem. Tutaj należy wspomnieć, że także przez cały lot mieliśmy towarzystwo ww. żołnierza – który obalił kolejne trzy piwa. Mimo tego wszystkiego Darek był całkiem miły i sympatyczny, a nawet jak na żołnierza dużo nie przeklinał. Wszystko to skłoniło nas do tego że wyraziliśmy chęć powtórnego spotkania z nim – odbędzie się ono tutaj lub już w ojczyźnie, a mianowicie w Piątej Stronie (bo jak się okazało On także jest wielbicielem fajki wodnej). Z lotniska odebrał nas tato-wujek wraz ze swoi perwersyjnym kierowcą (jak rodzina milordów to nie ma to tamto Razz

). Do miejsca zamieszkania dojechaliśmy po północy i tak zakończył się wieczór i poranek – dzień pierwszy (intertekstualność w nawiązaniu do Biblii).

Post został pochwalony 0 razy

19 stycznia 2008r.
godz. 22.43

Po burzliwych wydarzenia dnia poprzedniego – pierwszy dzień pobytu zaczął się dosyć spokojnie. Wstaliśmy po godzinie ósmej aby na śniadanie zjeść stricte irlandzkie jedzenie – pierogi (przywiezione zresztą z Krynic Razz

). Już od pierwszego dnia jeden z głównych sponsorów postanowił, że nie będziemy się nudzić. Po spotkaniu z starym Zwolakiem – Karoliną oraz jej żywicielami podczas pobytu w Dublinie (moją perwersyjną ciocią i jej równie perwersyjnym chłopakiem Enrique) udaliśmy na przystanek autobusowy aby pojechać na klify oddalone od miejsca zamieszkania tylko o parę kilometrów (wcześniej oczywiście zakupiliśmy tygodniowe bilety autobusowe – koszt 21 € ! ). Czas w Hotwh spędziliśmy na nieustającym robieniu zdjęć, wędrówce po wybrzeżu, a właściwie jego skraju (ku panice Zbigniewa Z) oraz na zbijaniu się ze starego Zwolaka (Karoliny) – wgównowdepa.

Po kilku godzinach wróciliśmy do Dublina aby powoli obczaić co i jak. Karolina cały czas gadała o penisie, jednak już po powrocie do centrum okazało się że nie jest to żaden członek ciała lecz centrum handlowe po którym to lataliśmy jak downy w towarzyszącym nam uczuciu „głópawki” oraz wszechobecnego „helloł i sorunia” Razz

Zakupy zakończyły się owocnie tylko dla mojej siostry gdyż my stwierdziliśmy że na to będziemy mieć jeszcze czas i w spokoju wyniuchamy wszystkie możliwe promocje dostępne w tym mieście (Karolina wraca w poniedziałek – frajer Razz

). W strugach deszczu wróciliśmy do domu, aby po dordze zaopatrzyć się jeszcze w składniki niezbędne dla naszej egzystencji – jedzenie w jednej z dublińskich knajp (sponsor wiadomy Razz

). W tej chwili siedzimy sobie przed komputerem i kończymy ten jakże owocny monolog, gdyż powoli zaczyna on nas nużyć. Na koniec dodam tylko, że numer naszego deteched hause to… 33 (i niech mi tylko teraz ktoś powie że ta liczba nas nie prześladuje!)

Post został pochwalony 0 razy

a ja siedze w Belgii i jest ciepło ale pada deszcz:)

Post został pochwalony 0 razy

	Quba napisał:
	Ciąg zdziwień na tym się nie zakończył, bo w holu odlotów spotkaliśmy… filmowego Riedla – Tomasza Kota. Jakież było nasze zadowolenie, gdy mogliśmy przez blisko dwie godziny podziwiać prawdziwe ciało Kota

i mnie tam nie było !! ;(

	Quba napisał:
	W między czasie przykleił się do nas pewien żołnierz, którego miejscem zamieszkania jest… nasz piękny Zamość W czasie rozmów z Nim dowiedzieliśmy się że leci do brata oraz że niedawno wrócił z 7 miesięcznej misji w Libanie na której to (o dziwo!) nie robi się nic konkretnego poza zbijaniem dużych pieniędzy…

ja też będę robić duże pieniądze na byciu oficerem ;P

	Quba napisał:
	Darek był całkiem miły i sympatyczny, a nawet jak na żołnierza dużo nie przeklinał. Wszystko to skłoniło nas do tego że wyraziliśmy chęć powtórnego spotkania z nim – odbędzie się ono tutaj lub już w ojczyźnie, a mianowicie w Piątej Stronie (bo jak się okazało On także jest wielbicielem fajki wodnej).

idę z Wami !! zapomniałam już o panu Jarku ochroniarzu Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

Fajnie napisane Smile

Piszczie więcej Smile

Post został pochwalony 0 razy

witam noob emigrantów.
mieszkam prawie w dublinie i jakbyście potrzebowali transportu/celu to sie oferuje.
jutro prawdopodobnie uderzam z bliznikiem w gory - sa niedaleko i sa bardzo irlandzkie.

a jak bedziecie grzeczni, to zabierzemy was do tk-max w blanchards town lub arklow...
086 376 7893 - to moj mobile.
kapoost.

Post został pochwalony 0 razy

noo pięknie. piszcie dalej Very Happy

a numer mojego domu to też 33 i mnie od początku zycia prześladuje ta liczba ! to jak w koszmarze Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

ojeju, jak słodziusio :* :* :*

pamietajcie o czymś fajnym dla mnie:P

a najbardziej spodobało mi sie określenie: sponsorzy - Zbigniew Zwolak, Janusz Bzówka i żony

Post został pochwalony 0 razy

	foka_kwoka napisał:
	pamietajcie o czymś fajnym dla mnie:P

i dla mnie Wink

;P

	Quba napisał:
	i żony

też zwróciłam na to uwagę i od razu pomyślałam o męskim szowinizmie ;P <żarcik kosmonaucik>

Post został pochwalony 0 razy

Jaką linią lecieliście? Very Happy

I mam małą prośbę - jak będziecie wracać, to spróbujcie się dowiedzieć, czy można zakupić taki fajny plastikowy model samolotu, którym lecicie i ile kosztuje Razz

Post został pochwalony 0 razy

czyli mała sugestia: "kupcie, a ja wam oddam" ;P Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

A ja właśnie wróciłem z Warszawy... Zwiedziłem zamek no i nie mogłem ominąć wyprzedaży Wink

Kupiłem sobie fajną bluzę i koszulę (ale tą już w lublinie). Fajnie było, ale męcząco.

Post został pochwalony 0 razy

ja wrocilam z podboju miasta nieopodal i jestem wykonczona:P jakbyscie o mnie nie zapomnieli... Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

	Kurdybanosia napisał:
	czyli mała sugestia: "kupcie, a ja wam oddam" ;P

interpretacja dowolna Razz

a ja nie jestem wykończona Laughing

Post został pochwalony 0 razy

ja nie jestem wykończona, bo nawet nie zdążyłam, gwoli ścisłości wstałam grupo po 13 Very Happy

Post został pochwalony 0 razy